Dordtse Oekraïners vertellen hun verhaal… Voor Dordt voor Oekraïne ben ik aan de slag gegaan toen de eerste Oekraïners de stad binnenkwamen. De vraag: kun jij wekelijks een nieuwsbrief maken met daarin alle berichtgeving rondom de opvang erin verwerkt? Dat deed ik. Ik hoorde de verhalen uit de eerste hand en werd geraakt door de inzet van de Dordtenaren om de Oekraïners zo goed mogelijk op te vangen. Die oorlog zou vast snel voorbij zijn, hoopte iedereen. Maar niets bleek minder waar.
Crisisopvang
Het duurde voort en waar er eerst vooral sprake was van crisisopvang, veranderde het langzamerhand. De Oekraïners probeerden hun leven zo goed mogelijk vorm te geven, terwijl de hoop dat de oorlog snel zou stoppen nooit verdween. Er kwam meer aandacht voor de mentale gezondheid van de Dordtse Oekraïners, dus naast het vereiste bed, bad en brood werd er ook gezocht naar manieren om de Oekraïense bewoners ontspanning te bieden en naar manieren om te ondersteunen bij het vinden van werk, of het volgen van onderwijs. Hierover berichtte ik allemaal eens per week in de nieuwsbrief.
Later werd het een tweewekelijkse nieuwsbrief, nu komt de nieuwsbrief nog eens per maand uit.
Persoonlijke verhalen
Gedurende deze jaren hoorde ik ook regelmatig persoonlijke verhalen van mensen uit de opvang. Ik vond dat deze verhalen het waard zijn om gedeeld te worden, de redactie van Dordt Centraal stond open voor dat idee. In samenwerking met Dordt voor Oekraïne, mogelijk gemaakt door de Gemeente Dordrecht en Dordt Centraal, ben ik in gesprek gegaan met zes Oekraïners uit de opvang, het eerste verhaal verscheen op 20 november.
Het was een mooie opdracht, ik ben dankbaar voor de openheid van de mensen die eraan mee hebben gewerkt. Hieronder vind je de verhalen terug, het verhaal van Olena werd als eerste gepubliceerd.
Olena-PDF